Kimyanın Gelişimi

Köken olarak metalürji, simya, felsefe, tıp gibi daha birçok alana dayanmaktadır. 17. Yüzyılda mekanikçi felsefenin kurulması ile kimya ayrı bir bilim dalı olarak ortaya çıkmıştır.

Eski çağlardan beri Çinliler, Yunanlılar ve Mezopotamyalılar bitkilerden boya yapmak için madde elde ederler. Bu insanlar dokumaları boyamayı, sabun ve cam kaplar yapmayı ve üzümden şarap yapmayı biliyorlardı. Bu yüzden eski çağlarda kimya sadece sanatsal bir üretim olarak görülmekteydi. Ancak Antik Çağ'ın deneyciliği ve Tıp kimyasının daha çok gelişmesiyle kimya bir bilim olarak kabullenilebilir hale geldi.18. Yüzyılda uygulamalı kimya ortaya çıktı. 19. Yüzyılda fizikokimya, 20. Yüzyılda ise biyokimya ve kuvantum kimyası gibi birçok kimya dalı ortaya çıktı.

Ünlü kimya tarihçisi Hermann Kopp kimyayı tarihsel süreçler olarak bölümlere ayırarak açıklamaya çalışmıştır. Hermann Kopp, İS 300-1600 arasını soy olmayan metalleri soy metallere dönüştürecek filozof taşının ve insan yaşamının sonsuz hale dönüştürecek yaşam iksirinin arandığı simya çağı olarak nitelendirir.

1600-1700 arasını tıbbi ilaçların hazırlandığı tıp kimyası çağı olarak ayırmıştır. 1700- 1800 arasını filojiston kimyası çağı ve bundan sonraki dönemi ise nicel kimya çağı olarak adlandırımıştır. Kopp, 16-18 arasında bulunan dönemi ise yeniçağ kimyası olarak adlandırmıştır.

Kimyanın kökenin başlangıcı Hıristiyanlık inancının yeni yeni yayıldığı Mısır'ın İskenderiye kentinde ortaya çıktığı kabul edilir. Bu dönemde simyacılar önemli buluşlara imza atmışlardır. Hidroklorik asit, eter fosfor nikrik asit ve Berlin mavisi gibi birçok çeşitli maddeyi kullanmışlardır.

Hıristiyanlığın ilk yıllarında Yahudi Maria adı ile bilinen simyacı, çeşitli fırınlar ve ısıtma düzenekleri geliştirmiştir. Kleopatra altın yapımı hakkında bilgi veren bir kitap yazmıştır.

Daha sonra kimya oldukça gelişmiştir. Aristoteles'in bütün maddelerin sonuçta dört maddeden oluştuğu anlayışı bu yıllarda çokça araştırılmıştır. Aynı dönemde İbni Sina dönüşümlerle uğramıştır. Rönesans döneminde ilerleme ile uygulamalı kimya gelişmiştir. Eczacılık da inorganik tedavi kullanılmaya başlanmıştır.

17. Yüzyılda kimyanın sanat mı yoksa bilim mi olduğu çok tartışılan konular arasındaydı. Aynı zamanda uygulamalı ve kuramsal kimyanın ayrımı gerçekleşti. Bir diğer önemli konu da mekanikçi felsefenin kimya ile etkileşiminin sonucu olarak ortaya çıktı. Buna en büyük örnek İngiliz bilim adamı Robert Boyle'un 1661 yılında yayınladığı "The Sceptical" adlı yapıttır. Bu yapıtla Aristotelesçi görüş çürütülmüştür. Boyle, maddenin kimyasal yapıtaşlarının ayrılmayacağını ilk kez açıklamıştır. Ayrıca maddelerin özelliklerinin kimyasal tepkimelerin sonucu olarak tamamen değiştiğini savunmuştur.

18. Yüzyılda kimyanın en temel sorunu yanma olayının açıklanmasıdır. 17. Yüzyılın sonlarına doğru maddede bulunan elementlerden birinin yanmaya neden olduğu ileri sürülmüş, ancak ünlü simyacı Van Helmont ateşin maddesel bir cisim olmayacağını açıklamıştır. Ernst Stahl "flojiston" adlı kuramıyla yanlış da olsa yanmaya açıklama getirmiştir.

19. Yüzyılın başlarında İngiliz kimyacı Humpry Davy ve diğer bilim adamları volta pillerininin sağladıkları elektrik akımını bileşiklerin çözümlenmesinde ve yeni elementlerin bulunması çalışmalarında kullanmışlardır. Bu işlemin sonucunda kimyasal kuvvetlerin elektriksel olduğu ve mesela aynı elektrik yükünde iki hidrojen atomunun birbirini iteceği ve Avagadro hipotezine göre birleşerek çok atomlu molekülerin oluşamayacağı ortaya çıkarıldı.

Çağdaş bilimin gelişmesiyle Sanayi Devrimi arasında yakın bir ilginin olduğu düşünülmektedir. Sanayi Devriminin ana yurdu olan İngiltere'de ise bu bilimsel buluşların kullanıldığı çok az görülmüştür. 19. Yüzyılın sonlarına doğru bilim, sanayiye önemli ölçüde katkıda bulunmuştur. Daha sonra birçok alanda kimya ilerleyiş göstermiştir. Bu ilerleyişin denetlenmesi amacı ile çeşitli araçlara gerek duyulduğu için fizikçiler kimya sanayisinde etkin olmaya başladı ve kimya mühendisliği mesleği ortaya çıktı.

Kimyanın Gelişimi Yorumları
		Kırmızı sayı	Yorumu Gönder >>